"Κράζω...άρα υπάρχω"

“Σκέφτομαι άρα  υπάρχω” είχε πει ο René Descartes και εννοούσε σαφώς πως εκείνοι οι οποίοι σκέφτονται, ουσιαστικά έχουν δηλαδή κριτική σκέψη, αναρωτιούνται συνεχώς για το τι συμβαίνει γύρω τους. Έχουν απορίες, διαφωνούν με αυτό που τους "σερβίρουν", διαβάζουν, ψάχνουν, δημιουργούν δικές τους θεωρίες για τα πράγματα, συζητούν, προβληματίζονται, αυτοαναιρούνται και πάλι από την αρχή ψάχνουν νέες θεωρίες. Εννοούσε τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται έντονα ,που τους απασχολούν τόσο τα κοινά και σε αυτά θα συμπεριλάβω τα κοινωνικά τα πολιτικά και τα οικονομικά, αλλά και με τα πιο "πνευματικά" ..Γενικά αυτούς που δεν καθησυχάζονται καθόλου και βρίσκονται σε μια διαρκή πνευματική κυκλοφοριακή συμφόρηση όπου ο κόκκινος σηματοδότης δεν είναι απλά ένα αδιέξοδο ή μια στάση αλλά αντίθετα μια αφορμή για να πάρουν άλλο δρόμο...

Στις εποχές μας όμως, η σκέψη του καθένα από μας δεν μπορεί να βρει εύκολα άλλους δρόμους να πάρει, αφού ακόμα και η πιο απλή σκέψη θα "μπλοκάρει" πάνω σε χαράτσια, σε χρεοκοπημένες οικονομίες, σε μειωμένους μισθούς, σε ανεργία.....και πολλά άλλα. Πράγματα στη ζωή μας που μέχρι χθες τα είχαμε δεδομένα, σήμερα σκεφτόμαστε αν θα μπορούμε να τα έχουμε και αύριο.

Αν θα έχω τη δυνατότητα να βρω ένα πιάτο φαΐ στο σπίτι, αν θα έχω σπίτι, και αν έχω, αν θα μπορώ να το συντηρήσω. Αν θα μπορώ να έχω ένα αμάξι, και αν το έχω, αν θα μπορώ να του βάζω καύσιμα. Αν θα μπορώ να έχω τηλέφωνο, και αν έχω, αν θα είναι σε λειτουργία. Και αν....αν....αν..... Και τώρα πάνε να μου αφαιρέσουν και το δικαίωμα στην κοινωνική δικτύωση....Τώρα θα πρέπει να ζω με ακόμα ένα ερωτηματικό....Αν θα έχω λογαριασμό στο facebook, και αν θα έχω, θα μπορώ να τον πληρώνω....

Έτσι λοιπόν που τα σκέφτομαι όλα αυτά και έχω πανικοβληθεί και έχω χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου, παίρνω μια απότομη στροφή και αρχίζω να γκρινιάζω για όλα και για όλους. Μέχρι και το φυτό στη βεράντα τα "άκουσε" προχθές γιατί μου φαινόταν ότι δεν ήταν αρκετά πράσινο.

Εκεί που θέλω λοιπόν να καταλήξω μέσα από όλα αυτά είναι ότι στις μέρες μας το "Σκέφτομαι άρα υπάρχω" είναι το ίδιο με το "Κράζω άρα υπάρχω", αφού όταν σκέφτεται κάποιος στις μέρες μας πάντα καταλήγει να κράζει, είτε πολιτικούς, είτα δημοσιογράφους, είτε ποδοσφαιριστές....μέχρι και τα φυτά στη βεράντα αν είναι απαραίτητο....Δυστυχώς τα μεγάλα κεφάλια σε όλο τον πλανήτη δεν μας έχουν αφήσει κανένα περιθώριο θετικής και δημιουργικής σκέψης.....Οπότε και εγώ ΚΡΑΖΩ για να υπάρχω....