6 Δεκ 2012

ΣΚΑΤΑ

Μια ιστορία της ανθρωπότητας


Οικολόγοι; Ναι ξέρω κι εγώ έναν που κάνει γιόγκα και δεν τρώει κρέας! Αλλά βρε παιδί μου, δύσκολο πράγμα η οικολογία, που να κάθομαι να διαλογίζομαι μέσα στο δάσος, πιάνεται ο κώλος μου μόνο που το σκέφτομαι.. Έχω γραφτεί και στην Greenpeace! Μα γιατί με κοιτάς με αυτό το βλέμμα το απλανές; Ματίνα μ' ακούς;;; Πάει το χάσαμε το ζωντανό. Βρε μήπως κάνω λάθος;
Γι' αυτό με κοιτάς έτσι; Πες το ντε και μ' έσκασες! Ε λοιπόν θέλω κι εγώ να μάθω τι είναι αυτή η οικολογία που ακούω όλη μέρα στην tv, μην ακούγομαι και βλάχος στους γνωστικούς..


Ε λοιπόν πρώτα πρώτα πρέπει να ξεχωρίσω λέει την πολιτική οικολογία από τον οικολογικό ακτιβισμό. Ο οικολογικός ακτιβισμός είναι της λογικής «άντρα θέλω, τώρα τον εθέλω!!» και εκπροσωπείται κυρίως από μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως η Greenpeace, το WWF κου του λου που κου του λου που. Αντίθετα η πολιτική οικολογία είναι η ιδεολογία που στοχεύει στην επίτευξη ισορροπίας με το περιβάλλον μας μέσω της πολιτικής. Η κοινή παρεξήγηση είναι ότι όλοι ταυτίζουμε την οικολογία με την φύση, τα ζώα, τη θάλασσα και γενικά αυτά που υπήρχαν πριν από εμάς χωρίς εμάς. Για να είμαστε ακριβείς, η έμφαση δεν δίνεται στο περιβάλλον αλλά στην ισορροπία. Σκεφτείτε το. Η λογική της ισορροπίας εμπεριέχει φυσικά την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος αλλά στην ουσία της πρόκειται για μια αντίληψη ότι όλα ανήκουν στο όλον, οπότε ότι κάνουμε έχει επίπτωση στα πάντα, άρα και σ' εμάς. Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα η οικολογία σαν ιδέα δεν έχει στόχο να προστατέψει την φύση από τον κακό άνθρωπο αλλά να προστατέψει τον άνθρωπο από τον εαυτό του! Φροϋδικό δεν ακούγεται; Είναι όμως αλήθεια.

Η πράσινη λογική (δηλαδή η οικολογική) μιλά για ανεκτικότητα και σεβασμό για τον άλλο, είτε είναι άνθρωπος, είτε ζώο είτε τριχωτοί πορτοκαλί μονόκεροι. Μιλά για το κοινό συμφέρον όλων, όχι μόνο των ανθρώπων. Άλλωστε νομίζω συμφωνούμε, όταν μπορείς να προκαλέσεις φρικτούς πόνους σε ένα ζωντανό για πλάκα, δεν απέχεις ιδιαίτερα από το να κάνεις το ίδιο στον συνάνθρωπό σου. Πόσες φορές κι αν άκουσα ιστορίες για άγρια κακοποίηση ζώων για να ικανοποιηθούν τα άγρια βίτσια μας και να επιβεβαιώσουμε την απόλυτη εξουσία που έχουμε πάνω τους. Σας θυμίζει κάτι; Μην κουράζεστε, λέγεται ναζισμός και δεν πάει και τόσος καιρός.. Άνθρωποι ικανοποιούσαν τα άγρια βίτσια τους πάνω σε άλλους ανθρώπους, για πλάκα ή απλά για ευχαρίστηση μα πάνω απ' όλα για να επιβεβαιώσουν την απόλυτη εξουσία που είχαν οι μεν στους δε. Είναι μάλλον απίθανο να φανταστώ κάποιον να κάνει αυτά που άνθρωποι έκαναν σε  ανθρώπους πριν καμιά εξηνταριά χρόνια χωρίς να τα έχει ήδη κάνει σε ανυπεράσπιστα ζωντανά. Εξήντα χρόνια δεν φτάνουν ούτε για να βγεις στην σύνταξη.. Ε λοιπόν, ρόδα είναι και γυρίζει!

Homo sapiens sapiens και ροζουλί αφράτα συννεφάκια. Ακόμα και τα ποντίκια ξέρουν να μην πίνουν το νερό που κατουράνε. Μα εμείς το κάνουμε και νιώθουμε δυνατοί, πελώριοι, περήφανοι που τόσα καταφέραμε! Είμαστε γραφικοί. Με τις αμαξάρες μας βρωμίσαμε τον ουρανό, με τα πλοία μας λαδώσαμε τις θάλασσες και με την απληστία μας γυμνώσαμε όλη τη γη. Αν δεν μάθουμε να σεβόμαστε αυτόν που δεν βλέπει, δεν πιστεύει, δεν περπατά, αυτόν που ντύνεται αλλιώς, αυτόν που δεν έχει όσα έχουμε μα πάνω απ' όλα αυτόν και αυτό που δεν καταλαβαίνουμε, τότε pack your shit folks! We are going away.. Τελικά η οικολογία Ματίνα δεν είναι ιδεολογία, δεν είναι καν ιδέα. Είναι κοινή λογική.

Ec0 L0gic@L Ins@ne