"Κι ήρθε πάλι πίσω σαν το δολοφόνο..."

Οι δύο φίλοι σε γλυκό ενσταντανέ. 

"Κι ήρθε πάλι πίσω σαν το δολοφόνο που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά." Βασικά ένας από τους δολοφόνους, καθώς σαν τα κοράκια έχουν πέσει από κάθε γωνιά του μάταιου αυτού πλανήτη να φάνε την χώρα με τη μεγαλύτερη πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά. Αποκλειστικές πληροφορίες λένε μάλιστα, ότι εξωγήινοι έχουν αποφασίσει να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη τους, διότι θέλουν να διεκδικήσουν κι αυτοί κάποια καλή προσφορά στο ξεπούλημα τούτης δα της χώρας.


Σαν φίλη λοιπόν ήρθε η Αγγέλα, έτσι να πιούμε ένα καφεδάκι, να πούμε και τα νέα μας , έκανε και μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας μαζί με τον επίσης φίλο Αντώνη, και μετά γύρισε σπίτι της η γυναίκα, μην πούμε ότι μας κατσικώθηκε κιόλας...

Η φίλη Αγγελική λοιπόν ήρθε, όπως άλλωστε ήδη μας είχε προειδοποίησε, χωρίς δώρο για την Ελλάδα. Και αναρωτιέμαι και εγώ και λέω: έρχεται μια φίλη σε έναν επίσης φίλο, και έρχεται με άδεια χέρια;;; Τουλάχιστον απαράδεκτο!!! Ενώ ο φίλος Αντώνης μια ολόκληρη πόλη μετέτρεψε σε φρούριο, επαναφέροντας μάλιστα, και κανονισμούς που εφαρμόζονται μόνο από άλλου είδους πολιτεύματα και κυβερνήσεις. Εκτός αν ο φίλος Αντώνης είδε την Χρυσή Αυγή πόσο γρήγορα ανεβάζει τα ποσοστά της και αποφάσισε να μετατοπιστεί λίγο ακόμα πιο δεξιά.

Αφού τα είπαν οι δυο φίλοι, και στο αυτοκίνητο, και στο γραφείο, και στο περπατητό είπαν να βγουν να τα πουν και στην κάμερα, να μην απορούμε και εμείς... Ανάμεσα λοιπόν στα διάφορα όμορφα πράγματα, ο φίλος Αντώνης είπε ότι: «Ο ελληνικός λαός ματώνει, αλλά είναι αποφασισμένος να παραμείνει στο ευρώ». Και δεν μπόρεσα και πάλι αναρωτήθηκα και είπα: Ο φίλος Αντώνης τα γιουχαρίσματα που ακουγόντουσαν καθώς περνούσε η αυτοκινητοπομπή δεν τα άκουσε; Τα μπουκάλια και τα άλλα διάφορα αντικείμενα που πεταγόντουσαν δεν τα είδε; Για τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί στην πλατεία Συντάγματος, στην Ομόνοια αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν τον ενημέρωσε κανείς; Διότι δεν νομίζω ότι όλα αυτά δίνουν σε κάποιον την εντύπωση ότι ο ελληνικός λαός είναι αποφασισμένος να φτάσει στην εξαθλίωση. Και άσε που αν τώρα έχει ματώσει ο λαός όπως πολύ σωστά είπε ο φίλος Αντώνης, όταν έρθουν και τα πολυσυζητημένα νέα μέτρα, τι θα γίνει; Κι αυτό το έρμο το αίμα κάποτε στερεύει!!!

Τέλος πάντων, εγώ πάντως καθησυχαστικά και από εκείνο το βράδυ κοιμάμαι ήσυχα, όταν άκουσα τον φίλο Πρετεντέρη να μου λέει ότι πάντα ήμασταν  το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και ότι μετά από την καρμική αυτή συνάντηση η Ευρώπη μας βλέπει πιο θετικά από ποτέ....